Pierre Spaninks leerde ik persoonlijk kennen in 2016. Arbeidsmarktdeskundige Fedde Monsma en ik hadden met hem afgesproken omdat wij benieuwd waren hoe de zzp-expert van Nederland tegenover ons idee stond om de Werkvereniging op te richten: het eerste belangenplatform voor Modern Werkenden. We vroegen hem of hij dacht dat hier behoefte aan was en zo ja of hij ambassadeur wilde worden?
Zoals het Pierre betaamd luisterde hij eerst aandachtig, stelde ons uiterst kritische vragen en waste ons vervolgens de oren. Wat hem betreft was de groep zzp’ers al zo divers dat je hier moeilijk van een eenheid kon spreken. De zzp’er bestaat niet en als je daar ook nog eens de groep hybride werkenden aan toe voegt, dan was dat volgens hem pas echt onbegonnen werk. Ook liet Pierre meteen weten dat hij nooit ergens ambassadeur van wordt. Daarvoor is hij, volgens eigen zeggen, veel te dwarsgebakken.
Echt dappere en slimme mensen kunnen van gedachte veranderen
Voor mensen met een gepassioneerd gevoel voor rechtvaardigheid, een uitgesproken mening die ook nog eens gebaseerd is op een schat feitenkennis, heb ik veel respect. Maar echt onder de indruk ben ik van mensen die dit combineren met het vermogen om zo nu en dan – ook publiekelijk – van gedachte te veranderen. Dat zijn echt slimme en bovenal dappere mensen!
Die middag in Amsterdam belandde Pierre bovenaan mijn lijstje mensen waar ik veel bewondering en ontzag voor heb. Toen Pierre ons plan naar de prullenbak verwees, vertelde ik hem over mijn ervaring als ‘Modern feminist’. Na het schrijven van het boek Fuck, ik ben een feminist! belandde ik in een zinloze discussie over de vraag of vrouwen wel echt ambitieus zijn. Een discussie die vooral gevoerd werd door de zogenaamde ‘carrière bitch feministen’ en de ‘deeltijd-’ of ‘theemuts feministen’. Het duurde maar liefst twee jaar voordat ik doorzag dat al deze feministen vooral gedeelde belangen hebben maar dat wij ons te gemakkelijk lieten verleiden, zowel door media als door politiek Den Haag, om de nadruk te leggen op onze botsende deelbelangen. Dat zorgde voor het nodige ‘vermaak’ en bovendien konden de hervormingen rond het emancipatie vraagstuk zo met het grootste gemak geparkeerd worden. Wanneer de modern feministen het al niet met elkaar eens kunnen worden over de belangrijkste emancipatie vraagstukken, hoe moet politiek den haag hier dan beleid op maken, zo was de argumentatie.
Van ‘verdeel en heers’ naar onze gedeelde belangen
Deze tendens, zo vertelde ik Pierre, zag ik ook ten aanzien van het arbeidsmarktvraagstuk. Je hebt heel veel mensen die behoefte hebben aan een fundamentele hervorming van werk en zekerheid, werkgevers, werknemers, ondernemers en iedereen die dit combineert. Nu kunnen we deze mensen natuurlijk allemaal op hun verschillende deelbelangen specificeren en zelfs dan geldt het argument dat DE zzp’er niet bestaat. Net zomin als DE werkgever, DE werknemer of DE Nederlander. Maar dit betekent niet dat we daarom geen gedeelde belangen hebben. Als we ons nu eens niet laten verleiden om de tegengestelde deelbelangen te benadrukken maar juist richten op de gedeelde belangen, dan kan de gevestigde orde de hoog nodige vernieuwing niet meer zo makkelijk parkeren.
Ik vroeg Pierre hoe vaak hij vanuit politiek Den Haag te horen had gekregen dat de belangen van zzp’ers moeilijk meegenomen kunnen worden omdat er zoveel verschillende zzp-belangenclubs zijn die het vaak oneens met elkaar zijn. Hierop keek hij mij indringend aan en knikte. Vanaf die dag werd Pierre een van onze meest bevlogen en betrokken ambassadeurs.
Pierre als Opjutter
Als Opjutter, zoals wij ambassadeurs bij de Werkvereniging noemen, was Pierre mijn steun en toeverlaat. Hij hield mij altijd scherp want als ik onze meest kritische fan van een bepaalde koers wist te overtuigen, dan kon ik ervan uitgaan dat ik goed voorbereid was. Ook deelde Pierre zijn schat aan feitenkennis over zzp’ers met ons, bracht belangrijke onderwerpen in en sprak mij telkens weer goede moed als ik het even niet meer zag zitten. Pierre hielp mij zelfs geregeld bij het verbeteren van mijn spelfouten. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken wat een verlies wij het vinden dat Pierre als zzp-expert met pensioen is gegaan en ons nu ook als opjutter gaat verlaten. Wij zullen zijn inbreng verschrikkelijk missen en wensen hem een heerlijk dwarsgebakken oude dag toe.
Comments 1
Pierre heeft mij ooit gered op een borrel, waar ik als beginnend freelancer niemand kende en dat best spannend vond. Pierre kende ik alleen via de mail (Deining of de FLA). Hij zei me dat hij makkelijk te vinden was in gezelschap en beschreef zichzelf (ongeveer, het is lang geleden) als een man in een geel overhemd, groene broek en ruitjesjas. Tot mijn opluchting bleek hij meer sjieke boswachter dan hysterische clown. Ben benieuwd naar de pensionadoversie.