Stef Witteveen - Werkvereniging

Moderne aanbevelingen

Roos Wouters Nieuws Leave a Comment

Stef Witteveen, voorzitter van de raad van advies van Uniforce en opjutter van de Werkvereniging, constateert dat de arbeidsmarkt hervorming nodig heeft maar dat de overheid en de klassieke polderpartijen initiatieven hiertoe die uit de samenleving komen vooral frustreren. Daarom adviseert Stef deze partijen hun plaats te leren kennen en realistischer te worden over hun eigen mogelijkheden.

Als het om de arbeidsmarkt gaat is er de afgelopen tien jaar eigenlijk geen wetgeving succesvol geïntroduceerd. Soms werd de geïntroduceerde Wet gewoonweg niet gehandhaafd en bleef daardoor als een lijk in de kast staan (Wet DBA) en soms had de wetgeving precies het averechts effect van wat de bedoeling was (Wet Flex en Zekerheid). Als het niet zo schandelijk en schaamtevol was zou het lachwekkend zijn. Het is evident dat de arbeidsmarkt hervormingen nodig heeft en deze worden ook volop geïnitieerd vanuit de samenleving. De overheid en de klassieke polder slagen er evengoed in om deze initiatieven te frustreren voordat ze hun bijdrage hebben kunnen leveren of goed geëvalueerd zijn. De bestaande partijen dienen hun plaats te leren kennen en realistischer te worden over hun eigen mogelijkheden. Hieronder enkele aanbevelingen:

1. Laat vernieuwingen uit de samenleving komen.
De vernieuwingen kunnen alleen uit de samenleving komen. Uit de bevolking en uit de verschillende bestaande en nieuwe arbeidsmarkt actoren. De overheid dient de initiatieven te omarmen en er vervolgens op toe te zien of de rechtsgelijkheid en onderlinge solidariteit voldoende worden geborgd. Waarom zouden initiatieven als broodfondsen of platformen met zoveel wantrouwen en negativisme worden benaderd? Er zal vast veel aan te verbeteren zijn maar het is toch geweldig dat die nieuwe vormen überhaupt ontstaan. De overheid dient de vernieuwing te faciliteren en hier en daar de uitwassen wat te begrenzen maar veel meer dan dat kan de overheid echt niet. In plaats van het botweg NEEN zou ik de overheid wat vaker JA,TENZIJ willen horen zeggen.

2. Faciliteer flexibiliteit.
De zoektocht naar economische groei is meestal een zoektocht naar arbeidsproductiviteit. Het gaat er immers om hoeveel we met elkaar aan waarde produceren. Die zoektocht naar productiviteit leidt er al sinds mensenheugenis toe dat arbeid steeds gespecialiseerder wordt. Gespecialiseerde arbeid is productiever. We zien om ons heen dat de beroepsbevolking voor een steeds groter deel uit specialisten bestaat. Voor veel specialisten geldt dat ze overal wel een keer nodig zijn maar bijna nergens voor altijd. Specialisatie vergroot daarom de behoefte aan flexibiliteit. Dat is echt door geen Wet tegen te houden. Wetten en regels kunnen er wel voor zorgen dat er geen uitbuiting kan voorkomen, dat er goede inkomensverzekeringen zijn en rechtsgelijkheid. Daar is niemand op tegen en het is bovendien goed te regelen zolang je maar niet probeert om de mensen geforceerd in een vast dienstverband te dwingen.

3. Stop met polderen met (de oude) belangengroepen
Of het nu het klimaatakkoord betreft of het pensioenakkoord. We zien tegenwoordig telkens dat een gesprek met belangengroepen alleen niet tot een resolutie kan leiden. De oude polderpartijen ontberen drie belangrijke eigenschappen om sluitstuk te kunnen zijn in enig overleg.

  1. Ze hebben de mentale en creatieve ruimte niet om afstand te doen van hun machtspositie. Het gaat bij hen eigenlijk altijd om lijfsbehoud. ‘Hoe blijf ik aan tafel’ is voor deze partijen belangrijker dan ‘hoe help ik mijn leden verder’.  Alle progressiviteit is weg.
  2. Het gaat in de oude polder over conventies en idealen en niet of nauwelijks over feiten en cijfers. De cijfermatige werkelijkheid lijkt in hun overleg vaak een bijkomstigheid. Ze verliezen daardoor het vertrouwen van de bevolking en niemand voelt zich nog door hen betrouwbaar vertegenwoordigd.
  3. Waarom over mensen praten als je met mensen kunt praten. De mensen waarover het gaat zitten niet aan tafel en over het algemeen geldt dat degene die niet aan tafel zit betaalt. Die is de pineut. In het geval van de arbeidsmarkt is dat de modern werkende. Dat kan een zzp’er zijn, een uitzendkracht of een werknemer.

Uniforce Professionals willen van dergelijke zaken verschoond blijven en laten zich daarom door Uniforce Group ondersteunen zodat ze nooit met een bemoeizuchtige overheid of polder te maken kunnen krijgen. Freelancers die merken dat ze dan weer wel en dan weer niet als zelfstandige aan de slag kunnen en regelmatig in een dienstverband worden gedwongen, komen feitelijk door het overheidsbeleid in een zeer instabiele en onzekere situatie terecht.  Het Uniforce-concept is een uitvinding door en voor freelancers waarmee je kunt werken voor wie je wilt zolang je wilt, met behoud van sociale zekerheid.

Daarom ondersteunen Uniforce Professionals de Werkvereniging want die vertegenwoordigt precies de groepen die niet aan tafel zitten.

Auteur: Stef Witteveen is voorzitter van de raad van advies van Uniforce, de ondernemersvorm voor professionals en opjutter van de Werkvereniging

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *