De verhalen achter de noodregelingen

Een zelfstandig nagelstyliste en make up artist, verloor van de een op de andere dag haar inkomen (beide contactberoepen). Ze vraagt de Tozo uitkeringen aan. Als alleenstaande moeder ontvangt ze alimentatie van haar ex partner voor haar oudste zoon. Haar ex is ook zelfstandig ondernemer die in sommige (corona) maanden geen inkomsten had. Hij spreekt zijn buffer aan om de alimentatie voor zijn zoon te betalen zodat het kind er niet onder hoeft te lijden.

De Gemeente Haarlemmermeer trekt de kinderalimentatie echter af van haar Tozo want ook kinderalimentatie wordt gezien als inkomen. Vader buffer kwijt, kind leeft in armoede en de reactie van de gemeente hierop is dat dit heel normaal is bij een bijstand!

De zelfstandig nagelstyliste reageert verbaasd dat ze in de onderstelling is dat ze een noodvoorziening voor Zelfstandigen ontvangt. En als ze dan als bijstandstrekker wordt gezien waarom ze dan niet zo word gezien ten aanzien van haar vrije sector huur waarbij ze nog steeds geen recht heft op huurtoeslag, of bij de belastingdienst waar ze geen vrijstelling van krijgt.

Radeloos richt de nageslyliste zich tot de Werkvereniging met de vraag waarom ze bij de ene instelling als bijstandsmoeder wordt behandeld maar bij de andere weer niet.

“Dat moet niet de bedoeling van de zogenaamde hulp vanwege verplichte sluiting van je zaak zijn geweest toch?”

Als de Werkvereniging een aantal TweedeKamerleden aanschrijft met de vraag om opheldering omdat wij het willekeurig toepassen van regels ook niet kunnen uitleggen, is dit het antwoord waar de nageslyliste het maar mee moet doen.

Geachte mevrouw X,

Dank voor uw bericht.

Helaas is het virus nog niet klaar met ons en blijft het noodzakelijk om maatregelen te treffen om zo te voorkomen dat de zorg overbelast raakt en we het aantal besmettingen onder controle krijgen. Daarnaast proberen we mensen zoveel mogelijk te ondersteunen om baanverlies te voorkomen en inkomens, daar waar mensen geen andere middelen van bestaan hebben, aan te vullen tot het sociaal minimum. Omdat door de coronamaatregelen en de lockdown snelheid geboden was om ondersteunende maatregelen mogelijk te maken is de Tozo gebaseerd op de bijstand uit de Participatiewet. Daarmee gelden dezelfde regels over wat wel/niet als inkomen gezien wordt als bij de bijstand. Alimentatie wordt daarmee wettelijk gezien als inkomen. De Tozo vult dan aan tot het sociaal minimum. Deze hoogte van deze bedragen zijn ook wettelijk vastgelegd.

In het geval dat u het financieel echt niet redt, is het raadzaam alvast naar de gemeente te stappen waar u woont, zodat de gemeente op de hoogte is van uw situatie.. Via de gemeenten wordt extra hulp geboden door tijdelijke ondersteuning van noodzakelijke kosten als deze door inkomensterugval niet meer betaald kunnen worden. Het kan gaan om zelfstandigen die veel van hun opdrachten zien verdwijnen, of werknemers die vanwege quarantaine inkomsten mislopen. Meer informatie over Tonk vind je op: https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2020/12/09/kabinet-versterkt-vangnet-voor-bedrijven-en-banen <is er geen recentere verwijzing te vinden?>

Wellicht kan u tijdelijk in een andere sector aan de slag om een aanvullend inkomen te verwerven. Ik snap dat dit anders is dan u voor ogen had voordat corona ons leven overhoop gooide. Ik wens u veel succes. Blijf gezond en laten we hopen dat we met elkaar het virus snel onder controle krijgen.

Met vriendelijke groet,

Tot mijn grote verbijstering zie ik dat de overheid zich net als hier op tal van terreinen verschuilt achter de processen, en daarmee uit het oog verliest dat die processen slechts een middel zijn om een doel te bereiken: het zo goed en eerlijk mogelijk dienen van al haar burgers. Het lijkt of de overheid vergeten is dat zij in dienst is van de burger. Dat de burger hen een salaris verschaft door belasting te betalen om ervoor te zorgen dat wij gezamenlijk in een land kunnen leven waar geen chaos en willekeur heerst. Maar als diezelfde overheid van dat zuurverdiende belastinggeld niet meer durft te kijken naar de bedoeling van haar beleid en zich slecht verschuilt achter processen die nu eenmaal zo zijn … omdat ze zo zijn? Als de overheid bang is voor haar burgers, bang om zelfstandig na te denken welk probleem we ook al weer met elkaar proberen op te lossen, dan en is het in en in triest met onze democratie gesteld.

Ik zal in elk geval niet raar opkijken als deze nagelstyliste en haar ex man de kinderalimentatie niet meer opgeven omdat ze het liever aan hun kind uitgeven dan dat ze het in de grote pot storten waar ook het overheidspersoneel dat zijn medemenselijkheid goeddeels verloren is riante van betaalt wordt.

Teken de onderstaande petities! Wij van de Werkvereniging gaan kijken of we ze kunnen bundelen om zo gezamenlijk de medemenselijkheid op te eisen. En als ik nog initiatieven mis? Neem dan vooral contact met mij op via Roos@werkvereniging.nl