Deze column is geschreven door Roos Wouters en verscheen in Reflex nummer 2, 2017. Reflex is het vakblad van de ABU voor zijn leden.
Hokjes
Ik heb een pesthekel aan hokjes. Die zijn mij veel te statisch. Zeker op de arbeidsmarkt. Je bent ofwel werknemer, werkgever, ondernemer of flexwerker. En eenmaal in een hokje, dan ‘krijg’ je daar meteen wat eigen schappen en verplichtingen bij. Werknemers zouden zwak zijn, daarvoor moet gezorgd worden. Werkgevers zouden machtig zijn, die moeten verplicht voor anderen zorgen. Ondernemers zijn dwars, die zoeken het zelf maar uit. En flexwerkers zijn de held of het slachtoffer van de flexibiliserende arbeidsmarkt. Daar zijn de ‘hokjesduiders’ nog niet uit.
Ik geniet er dan ook van dat steeds minder mensen zich naar de hokjes voegen. Een snelgroeiende groep werkt afwisselend als werknemer, ondernemer, opdrachtgever, hybride werkend of via uitzend, interim en payrollconstructies. De werkenden emanciperen zich. Ik noem ze liefkozend: Modern Werkenden.
De polderpartijen emanciperen helaas nauwelijks. Zij vertegenwoordigen de belangen van werkenden nog steeds vanuit de traditionele hokjes, waardoor de voor zieningen en verzekeringen gericht blijven op ‘hokvaste’ werkenden. En daar begint het ernstig te knellen. Nu de Nederlandse arbeidsmarkt hybridiseert zoals de WRR deze ‘ont hokking’ noemt wordt het tijd dat de belangenbehartigers en het sociale zekerheidsstelsel hetzelfde doen.
Maar hoe sneller de groep Modern Werkenden groeit, des te harder de traditionele belangenbehartigers schreeuwen om regels die de hokjes in ere herstellen. Dit is niet alleen onwenselijk voor Modern Werkenden, juist nu organisaties sneller verschijnen en verdwijnen is het van groot belang dat alle werkenden zich verzekerd weten van flexibiliteit in combinatie met basale zekerheid.
En zo ontstond het plan om een hokje te creëren voor werkenden die niet terug in een hokje willen. Een vereniging die de belangen van alle werkenden hoort en verwoordt en die in kaart brengt wat er nodig iso m ongehinderd te werken, met verzekeringen en voorzieningen die meebewegen. We noemen het de Werkvereniging.
De Werkvereniging wil arbeidsmarktvernieuwing aanjagen, zodat we op een verantwoorde manier mee kunnen met de vaart der volkeren. Willen we elkaar niet stuk concurreren, dan moeten we alles op alles zetten om allemaal wendbaar en weerbaar te worden, nu en in de toekomst. Ik roep u dan ook op: Modern Werkenden aller soorten en maten, verenigt u!
